از زبانِ نویسندگانِ خوب کشور، از دو سه تایشان شنیده ام که بایرامی‌نویسنده ترینِ نویسنده‌های ماست. حتی یکی شان میگفت: از خدا گله دارم که چرا بایرامی‌را در این زمان آفرید که قدرش را نمی‌دانیم! باید در اتمسفر کارهای او- که کم هم نیستند- قرار بگیرید تا شاید شما هم با دریافتی از جهانِ ذهنی و ادبی این نویسنده‌ی اردبیلی؛ به هنرِ قلم او پی ببرید. در پل معلقکه خودش داستانِ معلقِ سخت خوانی است؛ داستان جوانِ سربازی روایت می‌شود که در دورافتاده ترین نقطه‌ی کشور و نزدیک خطِ جنگ؛ برایش مسائلی حادث می‌شود که در امتداد دردها و دغدغه‌های او در شهر و دیارش است. آدم‌های این داستان همه در عین سادگی، پیچیدگی‌هایی دارند که آینه و تفسیر و نمودی از حیاتِ ماهاست که درش درد و دغدغه و مسأله و مشکل، کم نیست! من خودم را لابلای چنین داستان‌هایی گم و پیدا میکنم! پل معلقِ میتواند داستانِ عشق و درد و سرگشتگی‌های ما باشد. البته به همه توصیه اش نمیکنم. اما " کوه مرا صدا زد"، " لم یزرع"، " مردگان باغ سبز"، " آتش به اختیار" و...کلی کتاب دیگر بایرامی‌دارد که می‌توانید از آن‌ها شروع کنید.
