من به دوستانم و رفقایی که محبت دارند و مرا دنبال میکنند؛ توصیه نمیکنم که ادبیاترا جزء مطالعات اصلیخود قرار دهند. ولی توصیه میکنم نیم نگاهی هم به ادبیات داشته باشند. لاقل به تاسی از رهبر عزیزمان که به ادبیات؛ التفات دارند. ادبیات و داستان و شعر و رمان، خالی از بهره بردن و آموختن نیست. خودم گیرم. الان مجبورم در عالم ادبیات باشم. چون یکی دو تا کارِ نوشتنی دارم و مجبورم در فضای ادبیات باشم بیشتر. کتاب ریواس‌های بلند رودخانه‌ی تیزوکه در مراسم جایزه کتاب ِ جلال هم درخشید و دیده شد؛ عموما داستان‌هایی اجتماعی راجع به روابط آدم‌ها و زوجین است. این دست نوشته‌ها کمترین حُسنش این است که به شناخت آدم‌ها، روحیات و نوسات اخلاقی ا ین و آن، کمک می‌کند. در بازنمایی روحیات انسانها، دستِ ادبیات از دیگران قوی تر است. البته ریواس‌ها برای شروع کتاب جالبی نیست و کمی‌مشکل خوان و مبهم و دیرفهم است.