حا.میم

دروغ چرا؟ من هم به اندازه‌ی خودم دوست دارم دیدهشوم. تحسین شوم. به قول فلاسفه؛ هر آدمی‌نیاز به نوازش روحیدارد. اگر در همین کانال خودمانی و جمع و جور ده نفر اضافه شوند؛ آدم چرا خوشحال نشود؟ می‌رود و میگردد و توجیهش را هم پیدا می‌کند که مثلا افرادِ بیشتری از این مطالب استفاده می‌کنند! اما در واقع از اینکه خودش بیشتر مطرح شود؛ لذت می‌برد. این عارضه‌ی عصرِ ماست. شهوت دیده شدن . شوقِ مطرح شدن. حالا فرقی ندارد که سلبریتی یا مداح یا ورزشکار یا طلبه یا معلم یا هرچی باشم. دوام و بقا و حیات و ادامه‌ی من به دیده شدناست. لذا هرکارِ خارج از عُرفی میکنم تا مرا ببینند. اگر مداحم، باید طوری بخوانم که رو بورس بمانم. حتی اگر مجلسِ اهل بیت را با لُمپن بازی و قرطی بازی و...آلوده کردم هم مهم نیست. حتی اگر با ریتم نوحه‌ی من برقصند هم مهم نیست! مهم دیده شدنِ مناست. دوری کنید از این‌ها و مجلس گرم کنِ این خودنماهانباشید. حتی اگر منِ مجیدیانِ کمترین باشم. سیاه لشگر و اعتبار دهنده به آنها که خودشان را عرضه میکنند؛ نباشید.