حرف‌های ما هنوز ناتمام…
تا نگاه می‌کنی وقت رفتن است،
باز هم همان حکایت همیشگی پ
یش از آنکه باخبر شوی
لحظه عزیمت تو ناگزیر می‌شود آی…
ای دریغ و حسرتِ همیشگی
ناگهان چقدر زود دیر می‌شود! (قیصر امین پور) این‌ها جسم پاکترین انسان‌ها را در بر می‌گیرند و بر دستانی آسمانی خواهند برد، چقدر دلم می‌خواست آنجا بودم و چقدر دلم می‌خواست دستی به تبرک می‌کشیدم...