شهید تنها کسى نیست که در میدان با خونش راه رفته است.شهید کسى است که در خویش، در جامعه، در تاریخ و در هستى حضور دارد. در خودش حضور دارد؛ صادرات و واردات وجود خویش را مى‌شناسد. رفت و آمدهاى درونى خویش را کنترل مى‌نماید و بر آنچه که در او جریان دارد، ناظر است و شاهد و در نتیجه، مغبون نمى‌شود و ضرر نمى‌بیند.در جامعه حضور دارد. هر حرکتى، هر عقب گردى، هر رکودى را مى‌یابد و هر بدعت و هر سنّتى را شاهد است و کارها را مى‌بیند. در تاریخ حضور دارد و زندانى دیوارهایى که او را از گذشته و آینده جدا کنند نیست و پرده‌ها بر او نیفتاده‌اند. و در هستى حضور دارد؛ که از حصارها رهیده و با چشم دیگر و گوش دیگر و دست دیگرى همراه گردیده است. با این چنین شهود و شهادتى است، که یک حادثه را در یک لحظه نمى‌بینند و فتوحات چشم‌گیر و غنائم بى‌حساب، خوشحالشان نمى‌کنند.
استاد علی صفایی حائری
